BANA GELENLER GELDİ…

Birazdan okuyacağınız yazı, uzun zaman boyunca kendimi alt üst etmemin sonucunda bana verilen bir hediyedir. Ameliyatımdan iki gece önce, bir  gece ansızın”Yazı yazmalıyım” hissiyle oturup, kalemi bir kere bile elimden bırakmadan, akışla yazdığım bir yazıdır. Ne alıntı ne de çalıntıdır. Bunun benim için bir pusula olduğunu biliyorum ama  umarım size de içinden bir şeyler yol gösterici olur. Değerinin  sizin içinize akmasını dilerim.

Gün kendini bulma günüdür. Yandın yandın kavruldun. Tam ateşten alma zamanıdır seni. Yangınını serinletmek lazım artık. Ateşten yandığın kadar buzda dondurup kendini, yeniden can bulma zamanıdır. Donman demek hayatın bitti demek değildir. Tam olgunluk anında durmak ve yükselmek demektir. O yükselişte o olgunlukta kalmak ve kaybettiğini zannettiğin şeyleri, başının tepesinde tutup, yolunu aydınlatmak demektir. Başının tepesindeki o ışık, sana artık yolunu gösterme sözü vermektedir.

Yolunu çok aradın ama nihayet şanınla buldun o yolu. Adımını attın. Ödülün büyüktür. Bayram kutlamaları yap. Uç gönlünce uç. Sen bunu hak ettin. Artık gökten başka yer yoktur sana. Aşağılar bitti. Çağlayanlar sustu. Göğün inzivası bitti. Bayramdır göğe de seni gördüğünden. Çok bekledi seni. Yağdı, esti ve nihayet sükûneti yarattı. Sen onu hisset, anla diye. Küsmedin, yenilmedin. Sevdin kendince. Umudunu hiç kaybetmedin. Tanrıyı rehber bildin.

Elçi bekledin. Kurtarıcı umdun. Aslında kurtarıcı da umut da sendin. Bunu gördün, bunu aldın. İşte o andır göklerin sükûnetinin başlamasının. Seni karşılamak için açtı kollarını, sen ona yüksel de gel diye. Aslında eğilmedi gök seni kollarına almak için. Aksine sen büyüdün ona ulaşmak için. Göğün sana sözü olsun ki; sen büyüdün diye asla küçülmene izin vermeyecektir.

Irmak biter mi sanırsın? Aslında o denizine kavuşmuştur. Denizle harmanlanıp, deryaları keşfetmiştir. Derya zamanıdır. Al o deryayı. Büyüt daha da kendini. Sana yol açık artık. Hak ettin. Kutlama zamanıdır şimdi. Korkma. İlerle, daha da bul kendini. Bu sefer yorma kendini. Keyfini çıkara çıkara yol al derinlerde. “Kaybolurum” deme sakın. Sen ki cehennemde kaybolmadın  da Tanrı’nın gösterdiği yolda mı kaybolacaksın?

Bir yere varacaksın elbet. Şimdi vardığın gibi. O varış noktası geldiğinde, bil ki şanının son durağıdır. Korkmadan in ve bana gel. Şanınla terk et eskiyi. Bil ki hayrını göreceksin yeni gelenin. Şanınla veda et ve gel. Sadece ufak bir çakıl bırak arkanda. Senden kalan en parlak taş olsun ki geriden gelenler, buraya daha önce gelenin olduğuna inansınlar. Bilsinler ki onlar da yalnız değil. Her şey mümkün diye bilsinler. O parlak çakıl onların en büyük umudu olsun. Bilsinler ki artık düşüş tamamen bitmiş bu noktada.

Gel ne olursa olsun gel. Zaman kendini sevme ve açma zamanıdır küçüğüm.