Hiç kimse vazgeçilmez değildir
Yeri gelir kendinden geçersin
Anneni bile görmezsin.
Hiç kimse vaz geçilmez değildir.
Ben nerdeyim, ne haldeyim dersin ve
Beklersin sevginin kollarını sana geçirmesini.
Beklersin mevsimlerde,
Üzülürsün filmlerde
Ama hiç kimse gelmez.
Hiç kimse vaz geçilmez değildir.
Gün gelir unutursun o güzelliğini dostunun.
Kimseyi yerine koyamasan da unutursun.
Yüzünde dolaştırırsın hüzün bulutunu.
Hiç kimse vaz geçilmez olamaz
Olmasın da desen de
Sen kendinden vazgeçmiş olabilir misin?
Hatırla kendini ve suretini
Yalnız değilsin bu oyunda.
Kısacık bir mola da saklanırsın hatıralarda.
O kısacık anda da güle güle dersin o hüzün bulutuna.
Hiç kimse vaz geçilmez değildir.
Selam söylediğin geçmiş seninle her anında oynadı.
Oyun bitti dedin kendine de ne oldu?
Nerde o hüzün bulutun?
Tak onu yerine ve gömül yine hüznüne.
Sevgi çemberini unutsan da
O film hatırlatır sana bulutun içindeki yabancıyı.
Aynada o yalancıya her baktığında
Bir zamanda mutluydun diye hatırlatır sana.
Kendi yalanlarını reddettikçe
Hiç kimse gelmeyecektir sana doğru.
Hanzade
