Hiç kimse vazgeçilmez değildir.
Yeri gelir kendinden geçersin
ve anneni, evladını bile görmezsin.
Hiç kimse vazgeçilmez değildir.
Ben nerdeyim, ne haldeyim dersin ve beklersin sevginin kollarını sana geçirmesini.Beklersin mevsimlerde,üzülürsün filmlerde ama hiç kimse gelmez
Hiç kimse vazgeçilmez değildir.
Gün gelir unutursun o güzelliğini dostunun.
Kimseyi yerine koyamasan da unutursun.
Yüzünde dolaştırırsın hüzün bulutunu.
Hiç kimse vaz geçilmez olamaz ki
olmasın da desen de…
Sen kendinden vazgeçmiş olabilir misin?
Hatırla kendini ve suretini yalnız değilsin bu oyunda.
Kısacık bir mola da bile saklanırsın hatıralarda.
O kısacık anda da güle güle dersin o hüzün bulutuna.
Hiç kimse vaz geçilmez değildir.
Selam söylediğin geçmiş seninle her anında oynadı.
Oyun bitti dedin kendine de ne oldu?
Nerde o hüzün bulutun?
Tak onu yerine ve gömül yine hüznüne.
Sevgi çemberini unutsan da o film hatırlatır sana bulutun içindeki yabancıyı.
Aynada o yalancıya her baktığında
bir zamanda mutluydun diye hatırlatır sana.
