Yaşam akıp gidiyor ve biz bunun içinde kendimize ait parçalar yaratmaya çalışıyoruz. Bu parçaları yaratıp onun gerçekliğinde büyüyüp gidiyoruz. Büyüdükçe etrafımızı aydınlatıyor muyuz yoksa karartıyor muyuz diye acaba kaçımız farkındayız? Bir bakıyoruz iyi diye yaptığımız bir şey karşımızdakini sinir etmiş ama bizim haberimiz yok. Kötü diye düşündüğümüz şey ise bir anda başkasının yararına olmuş. Ya da gerçekten iyi ya da gerçekten kötü bir şey yapıyoruz. Sonuçta anlar yaratıyoruz bizim sandığımız anlar. Halbuki başkalarının anlarına da karışıyoruz farkında olmadan. Fark etmek için ne mümkün?
Reiki aldığımdan beri düzensiz kullananlardan biriyim. Yeri geldi mi kendimden çok başkasının iyileşmesi için kullanıyorum. İçimden geldiğinde artık kimin bu olaya sıcak baktığını anlayabiliyorum. Bu güzel.
Geçen hafta reiki ile yaşadıklarım:
1- Yan komşumun annesi 90 yaşında ve akciğerinin etrafında kireçlenme olduğundan hırıltılı öksürük başlamış. Gece öksürükten uyuyamıyordu. Antibiyotiğinin üçüncü hapındayken onunla akşam reiki çalışması yaptım. O gece öksürüksüz ve sabah 10.30a kadar deliksiz uyudu. Çok mutluydu. Bana evdeki herkes teşekkür etti. Ertesi gece yapamadım ama yine de güzel uyudu. Sabah akrabası aradığında ona doktorun ilaçlarının iyi geldiğinden bahsetti. Hoooooppps!!!
2- Arkadaşımın başına evladıyla ilgili nahoş bir durum ortaya çıkınca, doğal olarak sinirleri çok bozuldu. Ağlamak, üzüntü, kızgınlık, pişmanlık ciddi bir örüntü halinde iken; kelimeler teselli için yetersiz kalırken elimde sadece reiki vardı. Theta Healing yapamayacak kadar üzgündüm ben de. Ona ve kızına gece reiki verdim sakinleşsinler diye. Gece uyuyacaklarına inanıyordum. Ne de olsa komşuyu uyutmuştum ya. Sabah aradığımda, ikisi de uyumamıştı ama geceyi sakin ve ağlamadan atlatmışlardı. Hooooopps!
3- Çeşme’nin meşhur plajlarında idim. Yemek sonrası tuvalete gittiğimde bir bayanın ağlamaklı olarak arkadaşının kolunda çıktığını gördüm. Öğrendim ki arkadaşının vefat haberini almış. Yan tarafa koltuğa uzanmış, sık nefes alıyor ve kalbi hızlı atıyor. Eşi kızı yanında, ayranı başucunda ağlıyor. Oradan ayrılamadım. Bu benim onlara dokunmam için bir işaretti ve artık bu tür işaretlerimi dinlemeyi öğrendim. Reiki yapmayı teklif ettim. “Tesadüfe” bakın ki onlar da bu “enerji” işlerine yakınmış. İzin verdiler ve bayanın kalp atışları yavaşladı ve normal nefes alamaya başladı. Arkadaşı da homeopathy desteği verince, bayan yemek yiyebilecek duruma geldi. Teşekkürler edildi ve ayrıldık. Bu arada sonradan reiki master arkadaşımdan öğrendim ki bu durumlarda özellikle ayak bileğine ve tabanlarına reiki vermek en doğrusu imiş. Ben çakralarda çalıştım o bile işe yaradı. Bu bilgi de iki numaralı olayda yardımcı oldu. Hooooopps!
4- Annemin arkadaşı çok sevdiğim bir teyzem kanser tedavisi sonrasında olduğundan yemek yiyemez hale geldi. Mamalarla besleniyordu. Bunu duyduğumda üzüldüm. Ona yakıştıramadım. Testlerin sonucunda ince bağırsakta mikrop olduğu için yiyemediği ortaya çıktı. Antibiyotik tedavisi başladı. Sadece çorba içmeye izni vardı. Bu olayın reiki kısmı beni aşıyordu. Her işi uzmanına bırakmak gerekiyordu ve ben onu güvendiğim ellere teslim ettim. İlk günden itibaren rengi sarıdan pembeye dönüştü. ikinci gün gezmeye gitti. Bugün beşinci günü yemek yiyebiliyor. Hoooooppps!
Bu yaşadıklarım bir kere daha bu enerji işlerinin saçma şeyler olduğunu söyleyenlere inanmamam gerektiğini bana gösterdi. İnsanların anlarına yukarıda ilk yazdıklarımdan hangisiyle karıştığımı bilmiyorum ama bir şekilde girdiğimi biliyorum.
Ne olacak benim bu halim :)))
Hooooooppss!
